गजल💗

 हाँस्दै रुन्छ, रुँदै हाँस्छ यो मन अचम्मको 

मनमा पहाड बोकि बाँच्छ जीवन अचम्मको

बगर सोच्थ्यो नदीसँग बढ्यो आत्मियता 

त्यै' नदीले लगाइदियो वचन अचम्मको 

देवकोटाका पालामा झैँ इमान्दार छ कहाँ 

भोट गएसि घर बिर्सन्छ मदन अचम्मको 

बर्षाैँपछि फर्कँदानि उस्तै स्वागत गर्छ 

आँफू जन्मि हुर्किएको आँगन अचम्मको 

आँखाबाट गएपनि दिलमै हुन्छन् कोही

अरु भन्दा पिरतीको बन्धन अचम्मको